Hazreti Ali 10 yaşında îmân etti

Hazret-i Ali, Resûlullah efendimizin amcası Ebû Tâlib’in oğlu idi. İslâm halîfelerinin ve Cennetle müjdelenen 10 kişinin dördüncüsüdür. Hicretten 23 yıl önce Mekke’de doğdu. 10 yaşında îmân etti. Bütün savaşlarda kahramanlıklar gösterdi. Yalnız Uhud Savaşı’nda, 16 yerinden yaralandı. Hicrî 35 yılında halîfe oldu. 40. yılın Ramazan ayının 17. Cuma günü sabah namazına giderken, Abdürrahmân ibni Mülcem isminde bir hâricî tarafından kılıçla alnına vurularak şehit edildi. (24 Ocak 661) Kabri, Kûfe’de yâni Necef denilen yerdedir. Peygamber aleyhisselâmın damadıdır. Ehl-i Beytin de birincisidir. Buğday benizli, uzun gerdanlı, güler yüzlü, iri ve siyah gözlü, geniş göğüslü, iri yapılı idi. Sakalı sık idi.
Zamân-ı saâdette, küffârdan biri vardı,
Amr bin Abdud namında güçlü bir pehlivandı.
Bir cenkte yenildiği, aslâ görülmemişti,
“Bin kişiye bedeldir”, diye ad verilmişti.
Yalnız Bedir Harbinde, bir ok geldi kalbine,
Sonra iyi olunca geldi Hendek harbine.
Nihâyet Amr bin Abdud, geldi hendek yanına,
Müminlere hitâben, er istedi meydana.
Ard arda yedi kere, kâfir meydan okudu,
Hiç kimse çıkmayınca, gururlandı, kudurdu.
Yedinci teklifinde, Allahın Peygamberi,
Aliyyül Mürtezâ’ya, buyurdu ki: “Gel beri,
Bin şu benim atıma, çık Amr’ın karşısına!
Yiğitçe var yanına, hiç endişe etmeden.”
Bindi Ali, Düldül’e, kuşandı Zülfikâr’ı,
Çıkıp önce îmâna, davet etti bu Amr’ı,
Amr dedi: “Ebû Bekr’in, Osmân’ın ve Ömer’in,
Başlarını kesipte, öyle geri dönerim.”
Hazret-i Ali ona, haykırdı ki cevaben:
“Resûlullahın duâsıyla, öldürürüm seni ben.”
Böyle deyip kaldırdı, meşhur Zülfikâr’ını.
Kopardı bir darbede, kâfirin kafasını.
Resûlullah sevinip dedi: “Allahü Ekber!”
Eshâb tekbir